مرکز تحقیقات چین دانشگاه علامه طباطبائی در نشست ملی ابتکار یک کمربند یک راه حضور پیدا کرد

به تقل از روابط عمومی  دانشگاه علامه طباطبائی، این نشست در مرکز همایش های بین المللی رایزن با حضور علاقه مندان و صاحب‌نظران دولتی، دانشگاهی و بخش وخصوصی آغاز به کار کرده است.

مرکز تحقیقات چین دانشگاه علامه طباطبایی نیز با توجه به ضرورت شناخت بهتر و عمیق تر ابتکار یک کمربند یک راه و همچنین فرصت هایی که ظهور چین جدید می تواند برای ایران داشته باشد در همکاری با معاونت آموزش، پژوهش و فناوری وزارت صمت، پنل "چین و نظام منطقه ای و بین المللی در حال دگرگونی" را با حضور دکتر چگنی زاده، رئیس این مرکز، دکتر امیر احمدیان، عضو هیئت علمی دانشگاه تهران، مهندس حسین ملائک، سفیر سابق ایران در چین، دکتر ابوالفضل علمایی فر، رئیس میز چین در وزارت امورخارجه و محمد زارع پژوهشگر مسائل چین، طراحی و برنامه ریزی کرد.

دکتر چگنی زاده، عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبائی و رئیس مرکز تحقیقات چین با اشاره به جایگاه ژئوپلتیک و ژئو اکونومیک چین از منظر ایران و جهان، پدیدۀ چین را مهمترین واقعیت قرن 21 خواند و گفت: بدون شناخت چین و آینده قدرت یابی این کشور، شناخت ما از روندهای جهان آینده ناقص و ناکامل خواهد بود.

 وی ضمن تاکید بر وجود ضعف های اساسی در حوزه چین شناسی در کشور بیان کرد: می بایست شناخت از چین و تنظیم چگونگی روابط با چین باید با استفاده از ظرفیت تمام بخش های موجود در کشور صورت بگیرد و در واقع کشور یک «بسته» جامع و همه‌جانبه از چگونگی روابط با چین باید داشته باشد.

دکتر چگنی زاده اظهار کرد: تاسیس مرکزتحقیقات چین دانشگاه علامه طباطبائی یکی از گام های مهم در این حوزه است. این مرکز آمادگی خود برای همکاری همه جانبه با تمام بخش های صنعتی و اقتصادی موجود در کشور و درگیر با مسئله و پدیده چین را اعلام می کند.

دکتر امیراحمدیان، عضو هیئت علمی دانشگاه تهران اظهار کرد: ابتکار یک کمربند یک راه، یک مگاپروژه چینی است که از دو بخش کاملاً مجزای "راه ابریشم دریایی قرن بیست و یکم" و "کریدور اقتصادی جاده ابریشم" تشکیل شده است که بر اساس اطلاعات منتشر شده در سایت کمربند و راه تا این تاریخ، 140 کشور جهان با این ابتکار همکاری دارند.

وی تاکید کرد: از شش کریدور زمینی، یکی از کریدورها به نام "چین–آسیای مرکزی-آسیای غربی" برای گذر از آسیای مرکزی، ایران و ترکیه طراحی شده است. در شرایط کنونی هنوز این کریدور راه اندازی نشده است، هرچند ایران و چین هم از طریق جاده ای و بیشتر ریلی از طریق آسیای مرکزی در چند مورد تبادلاتی را انجام داده است.

این استاد دانشگاه تصریح کرد: تنها کریدور زمینی فعال در این ابتکار در منطقه اوراسیا، کریدور ریلی چین–روسیه است که به نام "پل زمینی نوین اوراسیا" از آن یاد می شود. ایران در چارچوب این ابتکار و در صورت تطبیق با قوانین و مقررات بین المللی، توانایی آن را دارد که به هاب هوایی در مثلث اروپا، آسیای جنوبی و آسیای شرقی و اقیانوسیه تبدیل شود.

حسین ملائک، سفیر سایق ایران در چین گفت: با توسعۀ سریع چین و تبدیل شدن به بزرگترین اقتصاد دنیا لاجرم نفوذ چین در کشورهای جهان بخاطر رشد تجارت و تعامل با این کشور افزایش خواهد یافت. با عکس العمل آمریکا  نسبت به دستاوردها و نوآوری های چین  درحوزه تکنولوژی های برتر و اتخاذ سیاست دو قطبی در استفاده از تکنولوژی غربی یا چینی  فشار روی تعیین تکلیف موضع گیری کشورها افزایش یافته است.

وی ادامه داد: در ایران نیز  رشد حضور چین در در اکثر لایه های اقتصادی و اجتماعی و بعضاً سیاسی  احساس می شود. طبیعتاً این حضور موافق و مخالف دارد. این شرایط باعث شده که سیاستمداران فکر کنند می توانند با نشان دادن گرایش به چین از طرف غربی امتیاز بگیرند. توافق همکاری 25 ساله ارزشمند بین ایران و چین با توجه به نقشی که در توسعه اقتصادی ایران می تواند بازی کند باید از این بازی بی نتیجه دیپلماسی خارج شده  و دستمایۀ گرایش ها و نزاع های سیاسی داخلی نشود.

ابوالفضل علمایی فر، رئیس میز چین در وزارت امور خارجه گفت: ایده ابتکار یک کمربند یک راه و ایده تازه مطرح شده در چین یعنی ایده چرخه دوگانه از مهمترین موضوعات برای فهم چین امروز و همچنین مهمترین موضوعاتی است که شاکلۀ رفتار خارجی و اقتصادی چین امروز را تعیین می کند.

وی تاکید کرد: ایدۀ چرخه دوگانه در واقع ادامه ایده ابتکار یک کمربند یک راه  است و به دنبال همنواسازی تحولات داخلی چین با تحولات بین المللی است. ایران با توجه به این تحولات میتواند نقش و جایگاه بسیار مهمی در آینده سیاست خارجی و امنیتی چین دارد.

محمد زارع، پژوهشگر مسائل چین در ارتباط با ایده ابتکار یک کمربند یک راه تاکید کرد: اولاً چین جدید به خوبی به این مسئله پی برده است که تحقق تمناهای راهبردی این کشور بدون وجود یک نظام فعال تولید ایده امکان پذیر نیست و ثانیاً تداوم بقا و زندگی سیاسی در شرایط پیچیده بین المللی امروز علاوه بر قدرت به "ایده" هم نیاز دارد.

وی ادامه داد: ابتکار یک کمربند یک راه از جمله نشانه های مهم بلوغ فرایند تصمیم سازی در بوروکراسی ملی چین است و بر همین مبنا این ایده تواسنته قریب به 10 سال برای ادبیات روابط بین الملل محتوای استراتژیک تولید کند. اگر جمهوری اسلامی ایران بخواهد دو سرفصل آموزشی برای شناخت بهتر ماهیت تصمیم سازی در شرق و غرب برای نسل های آینده تصمیم سازی خود تولید کند می بایست ایده ابتکار یک کمربند یک راه را به عنوان نماد بلوغ تصمیم سازی و پیچیدگی در شرق و "برجام" را به عنوان نماد بلوغ تصمییم سازی و پیچیدگی در غرب به عنوان دو سر فصل مهمی که قریب به 10 سال سرمایه های مادی و معنوی کشور را به خود اختصاص داد و متاسفانه در هیچ کدام از این دو راهبرد به دستاوردی نرسید را مورد توجه جدی قرار دهد.

زارع تاکید کرد: متاسفانه ما در کشور با مشکل "جمع‌بندی" روبرو هستیم و توان کشور در بستن و به نتیجه رساندن پرونده های باز کاهش پیدا کرده است. به گونه ای که همین مشکل باعث شد تا کشور نتواند به موقع  از دوره شکوفایی ابتکار یک کمربند یک راه استفاده کند.

از نظر وی، امروز و در حالی‌که ابتکار یک کمربند یک راه وارد دوره  "احتیاط" شده، جمهوری اسلامی ایران وارد دوره "اشتیاق" به این طرح شده است و قاعدتاً این مسئله نمی‌تواند تامین کننده منافع ملی ایران باشد.