چین با افزایش تعداد قربانیان کووید ۱۹ با چالش‌های سیاسی دست و پنجه نرم می‌کند

به گزارش مرکز تحقیقات چین دانشگاه علامه طباطبائی، به نقل از سی‌ان‌ان - به مدت دو سال، حزب کمونیست چین روش پرهزینه ای را در خدمت یک هدف واحد یعنی به صفر رسانیدن مبتلاین به کووید، اجرا کرده است؛ این روش شامل قرنطینه سازی سختگیرانه مرزی ، قرنطینه های فوری،  و ردیابی دیجیتال گسترده می باشد. و پکن با اشاره به موفقیت‌های قبلی این استراتژی به عبارتی تنها دو مورد مرگ ناشی از کووید در سال 2021 ، ادعای برتری خود را بر دولت‌های غربی نشان دهد.
شی جین پینگ، رهبر چین  - که در هفته های اخیر صریحاً حمایت خود را از سیاست " کوید صفر " اعلام کرده است ؛ در سال گذشته در  اجلاس جهانی بهداشت گفت: «برای رسیدگی به هر بیمار ، نجات هر بیمار و احترام واقعی به ارزش و منزلت زندگی هر انسانی نباید از هیچ تلاشی دریغ کرد».
حالا، این تصویر در حال تغییر است، زیرا برای اولین بار پس از حدود دو سال، تعداد قربانیان کووید در چین به طور روزانه در حال افزایش است. در بحبوحه شیوع بیماری در شانگهای،شهری با جمعیت 25 میلیونی، قرنطینه ای به ظاهر پایان ناپذیر و سختگیرانه آغاز شده است.
از 17 آوریل، مقامات، 238 مورد مرگ ناشی از کووید  را گزارش کرده اند؛که این افراد عمدتاً مسن بوده اند و به گفته مقامات،  همه آنها به دلیل بیماری های زمینه ای، که  از زمان شیوع بیماری از اول مارس به بیش از 500.000 نفر سرایت کرده است، جان خود را از دست داده اند.
این مرگ‌ها مرحله جدیدی از زیان و همچنین یک چالش سیاسی پرخطر را برای چین نشان می‌دهد.
به گفته نیکلاس توماس، کارشناس امنیت بهداشت و استادیار دانشگاه سیتی هنگ کنگ، گزارش ارقام مرگ و میر «چیزی شبیه یک شمشیر دو لبه برای مقامات» می باشد. " اگر ارقام خیلی کم باشد، علاوه بر مشکل اعتماد، باعث می شود محدودیت های قرنطینه بیش از حد به نظر برسد. اگر ارقام خیلی زیاد باشد، قرنطینه ها موجه است اما مقامات نتوانسته اند ویروس را مهار کنند."
تا به امروز، مقامات دولتی سرکوب ویروس را بیش از هر چیز دیگری در اولویت قرار داده‌اند، حتی در شرایطی که نارضایتی عمومی و خطرات اقتصادی ناشی از محدودیت‌های قرنطینه، بی‌پرده افزایش می‌یابد.
به گفته توماس، تاکنون هیچ نشانه ای از تغییر در سیاست دیده نمی شود. با این حال، حتی پکن با وجود گسترش شیوع بیماری، "پیام خود مبنی بر توقف ویروس را دوبرابر نموده است". او گفت: و از آنجایی که سیاست کوید صفر به طور صریح با رهبر چین پیوند خورده است، واضح است که "این روش برای آینده قابل پیش‌بینی حفظ خواهد شد." 

اعداد و ارقام

از آنجایی که در روزهای اخیر تعداد مرگ و میرها و موارد شدید کووید در شانگهای افزایش یافته است، مقامات بهداشتی شهر با فوریت فزاینده ای در مورد تقویت بیشتر مراقبت های ویژه و افزایش واکسیناسیون در سالمندان صحبت کرده اند؛ اگرچه به نظر می رسد قرنطینه و آزمایش انبوه تا کنون بر واکسیناسیون اولویت داشته است.
ژائو داندان، معاون کمیسیون بهداشت شانگهای، روز یکشنبه گفت: "ما باید منابع پزشکی شهر را تعدیل نماییم، تیم های پزشکی بحرانی را افزایش دهیم... تعداد بیماران وخیم را کاهش دهیم و تمام تلاش خود را برای کاهش میزان مرگ و میر انجام دهیم."  او گفت: سالمندان واجد شرایط باید هر چه سریعتر واکسینه شوند.
مقامات شانگهای در اوایل این ماه اعلام کردند 62 درصد از افراد بالای 60 سال در شانگهای  با 38 درصد افزایش، واکسینه شده اند؛ اما بر اساس گزارش رسانه های دولتی،، رقم افراد کاملا واکسینه شده برای آسیب پذیرترین گروه سنی یعنی بالای 80 سال، به 15 درصد کاهش یافت. تاخیر در واکسیناسیون این گروه، یک نقص مهلک در برنامه ریزی کووید-19 چین می باشد: در حالی که منابع عظیمی را جهت توسعه و تولید واکسن‌های داخلی متمرکز نمود،  در پیگیری و حصول اطمینان نسبت به  تزریق واکسن به این جمعیت مسن، که بیشترین احتمال مرگ در اثر کووید-19 را دارند، کوتاهی نمود.
اکنون، از آنجایی که مقامات توقع پایین ماندن نرخ مرگ و میر در کشور را ایجاد کرده‌اند، چاره‌ای جز قرنطینه برای محافظت از افراد آسیب‌پذیر را ندارند. 
اما در حال حاضر، به نظر می‌رسد تعداد نامشخصی از تلفات با کنترل‌های سختگیرانه در شهر مرتبط باشد، زیرا این محدودیت‌ها چالش‌هایی را در دسترسی به مراقبت‌های پزشکی ایجاد کرده است؛ اختلالی که مقامات شهر بارها قول رسیدگی به آن را داده اند.
یکی از نگرانی‌ها  این بود که شانگهای شاهد بحرانی مشابه با بحران هنگ کنگ باشد، جایی که شیوع بیماری در ابتدای سال باعث گردید  میزان مرگ و میر در این شهر به بالاترین میزان از زمان شروع همه گیری در سراسر جهان برسد.
 هنگ کنگ نیز با نرخ پایین واکسیناسیون در میان جمعیت سالخورده ی خود مواجه بود به طوری که تنها 48 درصد از افراد  بالای 70 سال از اوایل ماه مارس به طور کامل واکسینه شدند و تنها 25 درصد از ساکنان بالای  80 سال از آغاز امسال واکسینه شدند.

ارزیابی موارد

اما مقایسه هنگ کنگ همچنین این سوال را در ذهن ها ایجاد می نماید که چگونه شانگهای توانسته است میزان مرگ و میر خود را تا این حد پایین نگه دارد. 
هنگ کنگ از ژانویه امسال بیش از 9000 مورد مرگ و میر ناشی ار کووید-19 را  از 1.19 میلیون مورد را گزارش کرده است.
به گفته پیتر کولینیون پزشک بیماری های مسری، و همچنین استاد دانشکده پزشکی دانشگاه ملی استرالیا، با توجه به این ارقام، شانگهای باید به ازای هر 100.000 مورد، شاهد 700  مرگ و میر باشد.
کارشناسان همچنین به عدم شفافیت در مورد معیارهای استفاده شده توسط مقامات چینی برای طبقه بندی مرگ های ناشی از کووید-19 اشاره کرده اند.
جین دونگیان، استاد دانشکده علوم بیولوژیکال دانشگاه هنگ کنگ گفت: "اگر هیچ تعریف سیاه و سفیدی برای مرگ و میر ناشی از کووید یا مرگ و میرهای مرتبط با کووید، یا نحوه گزارش این مرگ و میرها وجود ندارد، پس همه چیز فقط به تصمیم هیئت متخصص بستگی دارد."
نگرانی‌هایی وجود دارد در مورد اینکه آیا در طول شیوع اولیه  بیماری در ووهان در سال 2020 ، گزارش کاملی از سرایت بیماری و مرگ و میرها که بیمارستان‌ها را تحت الشعاع قرار داد، وجود دارد یا خیر. هرچند، چین از شفافیت خود در سراسر دوره همه گیری دفاع کرده است.
وزارت خارجه چین در بیانیه ای در سال 2020 اعلام کرد: "چین موارد و تلفات تایید شده خود را بر اساس واقعیات محاسبه و گزارش کرد... تعداد نسبتاً کم موارد تایید شده و مرگ و میر را می توان به اقدامات جامع و سختگیرانه دولت چین نسبت داد."
اما کارشناسان همچنین هشدار می دهند که مقایسه بین مکان ها با آزمایش‌ها و استراتژی های متفاوت کنترل بیماری و عوامل اجتماعی و جمعیتی دشوار است.
به عنوان مثال، آزمایش‌های شدید شانگهای صدها هزار مورد بدون علامت را شناسایی کرده است، که ممکن است برخی از آنها در شمارش مبتلایان در جاهای دیگر نادیده گرفته شده باشند و به طور بالقوه مقایسه‌ها را مخدوش کند.
فرآیندهای بوروکراتیک و زمان لازم برای تسلیم شدن مبتلایان، می تواند باعث تأخیر مرگ های گزارش شده شود. برخی از کارشناسان معتقدند بدترین اتفاق در شانگهای ممکن است هنوز در راه باشد.
در همین حال، کارشناسان می گویند، درک تلفات کلی نه تنها ناشی از ویروس - بلکه قرنطینه های اعمال شده در سرتاسر شانگهای و سایر شهرها برای ارزیابی هزینه واقعی اقدامات کنترلی چین بسیار مهم است.
شی چن، دانشیار دانشکده بهداشت عمومی ییل، گفت: " آشکار شدن پیامدهای طولانی مدت قرنطینه شانگهای، از جمله از دست رفتن غربالگری سرطان یا فشار روانی، نیازمند زمان و داده است ، و حتی ممکن است در آن زمان هم اندازه گیری آن دشوار باشد.
او در مورد عواقب آن گفت: «ما اغلب با دو نوع شوک منفی مواجه هستیم. یکی، برای آن دسته از افرادی که در نهایت مردند، و دیگری، برای کسانی که جان سالم به در بردند اما با آسیب های روحی و روانی زندگی می کنند."