چرا بایدن مجبور به عقب‌نشینی در قبال چین شد؟

به گزارش مرکز تحقیقات چین، به نقل از خبرآنلاین: دیوید ساکس پژوهشگر در شورای روابط خارجی آمریکا در مقاله ای با عنوان تغییر سیاست بایدن در قبال تایوان به چه معناست نوشت:

جو بایدن که در کنار فومیو کیشیدا، نخست وزیر ژاپن ایستاده بود، با بیان اینکه از نیروی نظامی برای دفاع از تایوان استفاده خواهد کرد، از سیاست چهل ساله ابهام استراتژیک چشم پوشی کرد. به نظر می رسد این اولین باری نیست که بایدن آنچه را که ریچارد هاس و من «وضوح استراتژیک» نامیده ایم، تأیید می کند. در هر سه مورد، دولت بایدن از اظهارات رئیس جمهور عقب نشینی کرد و بازدارندگی را کاهش داد و متحدان و شرکای ایالات متحده را سردرگم کرد. اما صرف نظر از ادعای مقامات دولت مبنی بر اینکه هیچ تغییری در سیاست ایالات متحده ایجاد نشده است، اظهارات بایدن قابل توجه بوده و نشان دهنده تغییری است که مدت هاست به تاخیر افتاده است.

اولا، در حالی که آمریکا تعهدی برای دفاع از تایوان ندارد توجه به این نکته حائز اهمیت است که بایدن موضوع دفاع از این کشور را بیان کرد. بر اساس قانون روابط تایوان (TRA) در سال ۱۹۷۹، ایالات متحده آمریکا متعهد شد که به تایوان سلاح هایی با ویژگی دفاعی ارائه دهد و ظرفیت دفاعی آن را حفظ و کنگره را از هرگونه تهدیدی علیه تایوان مطلع کند. با این حال،(TRA) ایالات متحده را ملزم به مداخله مستقیم از جانب تایوان نمی کند. در عوض، برای چهار دهه، واشنگتن سیاست «ابهام استراتژیک» را حفظ کرده است و این سوال را که آیا از تایوان دفاع خواهد کرد یا خیر، بی پاسخ گذاشته است. منطق و زیربنای ابهام استراتژیک این است که چین نمی تواند مطمئن باشد که ایالات متحده به دفاع از تایوان نمی آید، در حالی که تایوان نمی تواند مطمئن باشد که ایالات متحده از آن دفاع می کند، بنابراین همزمان چین را از حمله و تایوان را از تحریک چین باز می دارد.

با این وجود، تصمیم بایدن مبنی بر اینکه ایالات متحده به دفاع از تایوان خواهد آمد، تصمیم درستی بود، زیرا عدم انجام این کار به شدت موقعیت آمریکا در آسیا را تضعیف خواهد کرد. اگر چین تایوان را تحت سلطه خود درآورد، این بزرگترین گام تا به امروز در تلاش پکن برای ایجاد هژمونی در مهم ترین منطقه جهان خواهد بود. همانطور که بایدن خاطرنشان کرد، استفاده چین از زور علیه تایوان "کل منطقه را از بین خواهد برد." اگر چین ارتش خود را در این جزیره مستقر کند، می تواند ژاپن و فیلیپین، دو هم پیمان ایالات متحده، را به راحتی تهدید کند. از نظر اقتصادی، چین کنترل اقتصادی را به دست خواهد آورد که مرکز جهانی تولید نیمه هادی ها و هشتمین شریک تجاری بزرگ ایالات متحده است. در حالی که متحدان ایالات متحده انتظار نداشتند واشنگتن از نیروی نظامی برای دفع حمله روسیه به اوکراین استفاده کند، آنها تصور می کنند که ایالات متحده از تایوان دفاع خواهد کرد. اگر ایالات متحده در حاشیه بایستد، این امر احتمالاً باعث می‌شود که متحدانش اعتماد خود را به تضمین‌های امنیتی ایالات متحده از دست بدهند و یا خودشان سلاح هسته‌ای تولید کنند یا منافع استراتژیک چین را برآورده کنند.

علاوه بر خطرات، قاطعیت فزاینده پکن نیاز به تغییر در سیاست ایالات متحده دارد. در دو دهه گذشته، چین به دنبال نوسازی سریع نظامی بوده است و بیش از هر چیز بر توسعه قابلیت هایی تمرکز کرده است که به آن اجازه می دهد تایوان را شکست دهد و از کمک ایالات متحده به تایوان جلوگیری کند. چین همچنین جسورتر شده و تحمل آن در برابر خطر افزایش یافته است، زیرا دریای چین جنوبی را نظامی کرد، دموکراسی را در هنگ کنگ در هم شکست، با هند در کنار مرزهای مورد مناقشه خود جنگید، و کشورهای آسیا و اروپا را از نظر اقتصادی تحت فشار قرار داد. پکن همچنین فشار بیشتری بر تایپه وارد می‌کند و تلاش‌های خود را برای منزوی کردن تایوان در سطح بین‌المللی، تنبیه اقتصادی آن و افزایش فعالیت‌های نظامی خود در نزدیکی جزیره افزایش می‌دهد.

تهاجم روسیه به اوکراین همچنین خطر تضعیف بازدارندگی را به همراه دارد و در نتیجه بر شفافیت استراتژیک می افزاید. از همان ابتدا، ایالات متحده مداخله نظامی به نمایندگی از اوکراین را رد کرد و بایدن این کار را به «جنگ جهانی سوم» تشبیه کرد. سیاستگذاران چینی ممکن است به این نتیجه برسند که زرادخانه هسته‌ای روسیه به طور مؤثری در قبال ایالات متحده نقشی بازدارنده داشته است و از همین رو آمریکا را برای جنگ با چین اتمی بر سر تایوان بی میل خواهد کرد. علاوه بر این، در حالی که ایالات متحده تحریم های گسترده ای علیه روسیه وضع کرده است، این اقدامات نتوانست محاسبات پوتین را تغییر دهد و تهدید تحریم ها به تنهایی مانع از حمله شی جین پینگ به تایوان نیز نمی شود. در واقع، چین احتمالاً مطمئن است که با توجه به مرکزیت آن در اقتصاد جهانی، کشورها تمایل کمتری به تحریم آن خواهند داشت، زیرا انجام این کار می‌تواند به اندازه اقتصاد چین به اقتصاد آنها آسیب وارد کند.

سیاست ایالات متحده باید با این شرایط در حال تغییر سازگار شود و برای چین روشن کند که تصمیم دارد از زور برای شکست دادن تجاوز چین به تایوان استفاده کند. اما تغییر در سیاست اعلامی به تنهایی کافی نیست - به همان اندازه مهم این است که مطمئن شویم ایالات متحده ظرفیت دفاع از تایوان را با هزینه معقول دارد. ایالات متحده و تایوان باید دفاع اوکراین در برابر روسیه را مطالعه کنند و به این فکر کنند که چگونه چین احتمالاً برنامه های عملیاتی خود را تغییر می دهد و برای تقویت دفاع تایوان چه کاری می توانند انجام دهند. این امر مستلزم آن است که تایوان سیستم های دفاع هوایی قابل حمل، پهپادها، موشک های ضد تانک و ضد کشتی و مین های دریایی را در اولویت قرار دهد. تایوان همچنین باید نیروی ذخیره خود را بهبود بخشد، نیروهای دفاعی جدید سرزمینی ایجاد کند و به طور گسترده تر برای بسیج کل جامعه خود برنامه ریزی کند. ایالات متحده باید هماهنگی با ژاپن و ایجاد یک برنامه عملیاتی مشترک برای دفاع از تایوان را در اولویت قرار دهد. همچنین باید روی قابلیت‌های نظامی سرمایه‌گذاری کند که بیشترین ارتباط را با حوادث احتمالی تایوان داشته باشد و منابع نظامی را به آسیا منتقل کند.

در عین حال، هنگام حرکت به سمت موضع شفاف استراتژیک، ایالات متحده باید تأکید کند که این کار را در چارچوب سیاست چین واحد خود انجام می دهد و تضمین می کند که از استقلال تایوان حمایت نمی کند. به عبارت دیگر، اهداف سیاست ایالات متحده تغییر نخواهد کرد.

برخی ممکن است استدلال کنند که بایدن صرفاً نادرست صحبت کرده و از اهمیت آنچه می گوید بی خبر است. اما دو دهه پیش، زمانی که رئیس جمهور جورج دبلیو بوش گفت که ایالات متحده "هر کاری که لازم باشد" برای دفاع از تایوان انجام خواهد داد، بایدن سناتور وقت، بوش را به دلیل "بی توجهی به جزئیات" مورد انتقاد قرار داد و خاطرنشان کرد: "ایالات متحده موظف به دفاع از تایوان نیست". علاوه بر این، این سومین باری است که بایدن از ابهام استراتژیک چشم پوشی می کند و می توان حدس زد که پس از دو بار اول در جریان سیاست های ایالات متحده قرار گرفت و از پیامدهای اظهارات خود آگاه شد.

تلاش برای عقب نشینی از اظهارات بایدن مضر و بی اثر است. چنین تلاش هایی خطر ایجاد سردرگمی در میان متحدان و شرکای ایالات متحده و ساختن روایتی از ناکارآمدی را به همراه دارد. به علاوه، اگر چین علیه تایوان از زور استفاده کند، تصمیم در مورد دفاع از تایوان تنها بر دوش رئیس جمهور است. در این مرحله، واضح است که بایدن واقعاً چه فکر می کند و چگونه پاسخ خواهد داد. زمان آن فرا رسیده است که دولت او اطمینان حاصل کند که ایالات متحده توانایی انجام این کار را دارد.